شیطان می شدم ، گر فرشته بودم .
به آتش درونم مغرور و بیزار از سجده بر خاک .
سرشار از عشق خدا و بودم و ناچار به ترک بهشت .
می جنگیدم با عدالتی که بال هایم را سوزاند و از بهشت راند .
فرشته بودم گر عاشق خدا بودم ،
نمی بالیدم به آتشم ...
من روح معشوقم را نداشتم .
اگر به هنگام سر بر خاک فرو بردن می اندیشیدم به گناهکار ترین مخلوق تعظیم می کنم ، هنگام رانده شدنش
اندیشیدم که مرا جدا نخواهد کرد چیزی از معشوقم .
سیب را نمی خوردم .
حتا اگر گفته باشد انسان برای اوست و بهشت برای انسان ، اگر گفته باشد آفریدمش اشرف مخلوقات ، من نزدیک ترینم .
سیب سرخت وسوسه ام نمی کند .
